چقدر همیشه نیاز دارم به این ماه، منِ ناچیز.
و چقدر کم شکرِ بودنت را بجا می آورم، آقاجان.
آقاجان.
ببین مرا.
می دانم که می بینی، گرچه خیلی وقت ها تو را نمی بینم.
بشنو فریاد خفه شده ام را.
می دانم که می شنوی، گرچه خیلی وقت ها تو را نمی شنوم.
آقاجانم شکر که تو را دارم. دستِ خالی ام را ببین. شرمندگی ام را ببین.
به گوشه چشمت نگاهم کن.
تو چه بهانه خوبی هستی برای شکستن سد این بغض.
بگذار سیلِ اشک دربرگیرد مرا و با خود ببرد همه آلودگی هایم را.
+ عشق پابرجاست، زندگی زیباست، تا دلها دستِ ابی عبدالله ست.(
درباره این سایت